بسم الله الرحمن الرحیم
روز 28 ماه صفر، یادآور دو مصیبت بزرگ در تاریخ اسلام است؛ رحلت کریمِ رحمتی که «وَما أرسَلناکَ إلّا رَحمَةً لِلعالَمین» درباره‌اش نازل شد، و شهادت دومین گوهر امامت، سبط اکبر رسول خدا، حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السلام. این روز، نه تنها سوگ یک امت، بلکه نقطه‌عطفی در تاریخ معنوی و اجتماعی مسلمانان است که با تأملی عمیق، می‌توان از آن آموزه‌هایی برای امروز و فردا برگرفت.
از منظر علمی و تاریخی، پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، بنیان‌گذار تمدنی بود که بر پایه پیوند عقلانیت و معنویت، علم و اخلاق و عدالت اجتماعی استوار شد. در بعد فرهنگی، رسالت آن حضرت فراتر از مرزهای جغرافیایی و قومی، و پیامش همگانی برای همه بشریت بود.
امام حسن مجتبی ع نیز، به‌عنوان وارث حکمت علوی و نبوی، در شرایطی دشوار و پر از فتنه، مسیر صلح شرافتمندانه را برای حفظ اصل اسلام برگزید؛ راهبردی که نیازمند ژرف‌اندیشی و ایثارگری در بالاترین سطح بود. او نمونه کامل «حلم» و «عزت» در برابر جهل و دشمنی بود، و تاریخ، آن بزرگ‌مرد را به‌عنوان الگوی صبر و آینده‌نگری برای همه نسل‌ها ثبت کرده است.
این روز، فرصتی است تا در هیاهوی جهانِ امروز، بار دیگر به رسالت حقیقی خود به‌عنوان پیروان آخرین پیامبر بیندیشیم و تلاش نماییم.
با قلبی آکنده از اندوه و چشمانی اشک‌بار، در این روز با اهل‌بیت علیهم‌السلام تجدید بیعت می‌کنیم و از خداوند می‌خواهیم ما را در راه معرفت، محبت و عمل به سیره پیامبر اکرم و امام حسن مجتبی، ثابت‌قدم بدارد.
#کمیته رسانه استادی و دفتر هم اندیشی نهاد رهبری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی#